In Berastagi is het mogelijk de vulkaan Sibayak te beklimmen. Nou had ik nog nooit van mijn leven een vulkaan van dichtbij gezien, laat staan dat ik er één beklommen had. En in goed Nederlands kan ik nu zeggen: dat is cool! Het is heel bijzonder om bovenop een berg te staan waar het weer in een kwartier tijd omslaat van dikke mist in zonneschijn. Waar op diverse plaatsen sissend en stinkend de rook uit de grond komt zetten. En waar je links kijkend alleen maar een maanachtig steenlandschap ziet en rechts groene valleien.
Even buiten Berastagi, ongeveer een kilometer lopen vanaf de doorgaande weg, ligt Dokan. Dit is een authentiek dorpje waar de tijd stilgestaan lijkt te hebben. Manden vlechten en werken op het land zijn de dagelijkse bezigheden van de ouderen. De kinderen rennen en spelen overal. Toen ze zichzelf terugzagen op het schermpje van de digitale camera gingen ze helemaal door het dolle heen! Allemaal wilden ze op de foto en na elke klik moest ik de camera boven mijn hoofd houden om te voorkomen dat hij uit mijn handen getrokken zou worden door nieuwsgierige kinderhandjes. Maar bij deze: de kinderen van Dokan!
Zittend op het dak van de bus was ik nog getuige van een andere werkelijkheid. Niet ver hiervandaan ligt Atjeh. En daar is het zo onrustig dat de bus aan de kant moest om plaats maken voor een konvooi politie-voertuigen die ongetwijfeld met harde hand gaan proberen de orde te handhaven in de opstandige provincie. Voor toeristen is het niet meer mogelijk om Atjeh te bezoeken.
 P1012078 |
 P1012085 |
 P1012088 |
 P7162108 |
 P7162120 |
 P7162121 |
 P7162124 |
 P7162130 |
 P7162138 |
 P7162148 |
 P7162149 |
 P7162151 |
 P7162153 |
 P7162155 |
 P7162158 |
 P7172165 |